திருவண்ணாமலை மண் சரிவு: கலிகாலத்தின் விளைவா? -1

அண்மையில் வீசிய ஃபெஞ்சல் புயல், தமிழ்நாட்டில் சில இடங்களைப் புரட்டி போட்டுள்ளது. அதில் ஒன்று திருவண்ணாமலை. மலையில் மண் சரிவு ஏற்பட்டு மலையடிவாரத்தில் வசித்த ஏழு பேர் புதையுண்டு மாண்டு போயுள்ளனர். அது ஒரு பேரிழப்புதான்.

இதையொட்டி தொலைக்காட்சிகளில் காரசாரமான விவாதங்கள் நடைபெறுகின்றன. பக்தி என்ற பெயரில் கண்டவர்கள் எல்லாம் இன்று முறையற்று கிரிவலம் செல்வதால்தான், அந்த சிவனே நம்மை சோதிக்கிறார் என்று ஒரு பக்தர் பத்து நிமிடக் காணொளி ஒன்றில்  மெய்யுருகப் பேசுகிறார்.

முறையான முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என்று முதல்வர் ஸ்டாலினை எதிர்க்கட்சியினர் கரித்துக் கொட்டுகின்றனர். 
 
திருவண்ணாமலை என்றால் முன்பெல்லாம் கார்த்திகை தீபத்தன்று மலை உச்சியில் தீபம் ஏற்றுவார்கள். அடிவாரத்தில் கோவிலில் வழிபாடு செய்வார்கள். அம்புட்டுதான் அன்றைய பக்தி.
 
20 மைல்களுக்கு அப்பால், நேர் வடமேற்கு திசையில் அமைந்துள்ள எங்கள் கிராமத்திலிருந்து மாலை ஐந்து-ஆறு மணி வாக்கில் திருவண்ணாமலை உச்சியையே பார்த்துக் கொண்டிருப்போம். சிறிய மெழுகு வர்த்தி ஜூவாலை போல அலைபாயும் மலை உச்சி தீபத்தைப் பார்த்துவிட்டுதான் எங்கள் கிணற்று மேட்டில் கார்த்திகை தீபத்தன்று அகல் விளக்குத் தீபம் ஏற்றுவோம். அதெல்லாம் என் நினைவில் நிழலாடும் எனது இளமையின் பக்திக் காலம்.
 
ஒரு மலை இருக்கிறது என்றால் அதைச் சுற்றி தரைக்காடுகள் இருக்கும். திருவண்ணாமலையில் அத்தகையத் தரைக்காடுகள்,
காஞ்சி சாலைக்கும் செங்கம் சாலைக்கும் இடையில், மலையின் பிற்பகுதியில்:இருந்தன. 

அதையொட்டி நிலங்களுக்குச் செல்வதற்கான பாதையும் கிராமங்களுக்குச் செல்லும் பாதையும் மட்டுமே இருந்தன. காடுகளைப் பாதுகாக்க காடுகளின் வெளிவட்டத்தையொட்டி வனக்காவலர்கள் செல்வதற்கான பாதை இருக்கும். அதை 'லைன்' என்று சொல்லுவார்கள்.
 
அனுமதி இல்லாமல் ‘லைனைத்’ தாண்டி காடுகளுக்குள் செல்வதே சட்டப்படி குற்றம். காடுகளுக்குள் மாடுகளை மேய்த்தால், வனக்காவலர்கள் அவற்றையெல்லாம் சுற்றி வளைத்து ஓட்டி வந்து பட்டிக்குள் அடைப்பார்கள். அடைக்கப்பட்ட மாடுகளை மீட்க அலையாய் அலைய வேண்டி வரும். அப்படிப்பட்ட ஒரு பட்டி கீழ்பாலூரில் இருந்தது. மாடுகளைப் பட்டியில் அடைக்காமல் இருக்க விவசாயிகளிடமிருந்து வேர்க்கடலையை மூட்டையாகக் கேட்டு வாங்கிச் செல்வார்கள் வனக்காவலர்கள். 
 
காடுளையொட்டி உள்ள மக்கள்தான் உண்மையான வனக்காவலர்கள்; அவர்களை மீறி வேறு யாரும் காடுகளுக்குள் செல்ல முடியாது.
அப்படி இருக்க, 'மாடுகளை மேய்ப்பதற்கு எங்களுக்கு முழு உரிமை உண்டு, நீங்கள் எதற்கு வேர்க்கடலை கேட்கிறீர்கள்' என்று நான் தகராறு செய்ததும் உண்டு. அதற்காக 1975 வாக்கில் நான் பள்ளியில் படித்துக் கொண்டிருந்த பொழுது, எனது படிப்பையே ஒழித்து விடுவேன் என்று ஒரு வனக்காவலர் என்னை மிரட்டியதும் நினைவில் உண்டு.
 
செங்கத்திலிருந்து சாத்தனூர் செல்லும் சாலையில் கல்தாம்பாடி கூட்டுச்சாலையில் இருந்து அரியாகுஞ்சூர் என்ற ஊருக்கு பல ஆண்டுகளாக காட்டுவழி ஒத்தையடிப் பாதைதான். கால மாற்றத்திற்கு ஏற்ப வண்டிகள் செல்வதற்காக, சாலை அமைக்க கிராம மக்கள் முயன்ற போது, அந்தச் சாலை வன எல்லைக்குள் வருவதாகச் சொல்லி தடை செய்தது வனத்துறை. இது நடந்தது வெள்ளைக்காரன் காலத்தில் அல்ல; ஒரு பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. நம்ம வெள்ளையம்மா ஆட்சிக் காலத்தில்தான்.
 
திருவண்ணாமலை நகரின் முன் பகுதியில் குறிப்பாக கிழக்கு மற்றும் தென்கிழக்கு திசையில் கோயில் இருக்கும் இடம் அதை ஒட்டிய பகுதிகளில் இன்று கான்கிரீட் காடுகள்தான் உள்ளன. காட்டையும் காணோம். 'லைனை'யும் காணோம். 

பஞ்சமி நிலங்களை மீட்டெடுக்க பதிவேடுகளைப் புரட்டுவதைப் போல, திருவண்ணாமலை வனத்தின் 'லைனை'  மீட்டெடுக்க வரலாற்றின் ஏடுகளைப் புரட்டினால் திருவண்ணாமலையில் பாதி காங்கிரீட் காடுகளை அகற்ற வேண்டி வரும்.
 
பொதுவாக, பெருவெள்ளம் போன்ற பேரிடர் காலங்களில் மலைகளில் மண் சரிவுகளாலும், தரைப் பகுதியில் மழை வெள்ளம் குடியிருப்புகளைச் சூழ்ந்து கொள்வதாலும்தான் இழப்புகள் ஏற்படுகின்றன. பெருக்கெடுக்கும் பெருவெள்ளம் ஆறுகளையும் ஏரிகளையும் குளங்களையும் வயல்வெளிகளையும்தான் நாடிச் செல்லும். இது இயற்கையான ஒன்றுதான். ஆனால் அவ்விடங்களை மனிதர்கள் ஆக்ரமித்துக் கொண்டு அங்கே குடியிருப்பதால் வெள்ளத்தில் தவிக்கிறோம் என்று உதவிக்கு அழைக்கிறார்கள். உண்மையில் வெள்ளம் இவர்களைச் சூழந்ததா இல்லை, இவர்கள் வெள்ளத்தைச் சூழ்ந்திருக்கிறார்களா?
 
வனங்களும் மலைகளும், விலங்குகளுக்கும் தாவரங்களுக்குமானது. காடுகள் செழித்து வளர வேண்டிய இடத்தில் நாம் காங்கிரீட் காடுகளை அமைத்துக் கொண்டோம். பெருமழை என்றால் மலைகள் ஊறி பாறைகள் உருண்டு மண் சரியத்தான் செய்யும். இதுவும் இயற்கை நிகழ்வுகளில் ஒன்றுதான். நிலச்சரிவு  மக்களை நோக்கி வந்ததா அல்லது மக்கள் நிலச்சரிவை நோக்கிச் சென்றார்களா என்றுதான் இங்கும் கேட்கத் தோன்றுகிறது.
 
வெள்ளைக்காரன் வந்தான். குளிர்ச்சியான மலைப்பிரதேசங்களைக் கண்டான். அவன் ஓய்வெடுக்க உச்சியில் மாளிகைகளை அமைத்தான். சூடு தணிக்கத் தேயிலைத் தோட்டங்களையும் அமைத்தான். அவன் போன பிறகு நாமும் ஓய்வெடுக்க மலைகளுக்கு ஓடுகிறோம். வாழ்வாதாரத்திற்காகப் பலரும் மலைகளில் அடைக்கலமானோம். அதன் விளைவை கடந்த ஆண்டு வயநாட்டில் பார்த்தோம்.
 
தற்போது திருவண்ணாமலை மலைச்சரிவில் சிக்கியவர்களின் வீடுகள்கூட மலை அடிவாரத்தில்தான் உள்ளன. இவர்கள் எதற்காக மலையில் வீடுகளைக் கட்டினார்கள்? இதற்கு எப்படி ஆட்சியாளர்கள் அனுமதி கொடுத்தார்கள்? ஒரு காலத்தில் கேட்பாரற்று பொட்டலாய்க் கிடந்தத் திருவண்ணாமலையை நோக்கி இன்று மக்கள் அலை அலையாச் செல்லக் காரணம் என்ன? திருவண்ணாமலை நகரம் மலைகளை நோக்கியும் விரிவடைவது ஏன்? மேலே என்ன தேயிலைத் தோட்டமா இருக்கு? தீபம் ஏற்ற ஒரு கொப்பரையைத் தவிர வேறென்ன இருக்கு? அருணாச்சலேஸ்வரர் கோயில் எப்படி மலை அடிவாரத்தில் கட்டப்பட்டது? அதற்குக் காரணமானவர்கள் யார்? மலை உச்சிக்குச் சென்று தீபம் ஏற்ற அனுமதி கொடுத்தவர்கள் யார்? வனங்களையும் மலைகளையும் ஆக்கிரமிப்பது சுற்றுச்சூழல் கேடுகளில் வராதா?
 
அடுத்து பார்ப்போம்
 
தொடரும்
 
ஊரான்