அடிமை இந்தியாவில் இட ஒதுக்கீடு!

மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு கட்டப்பட்ட பாலங்கள் நம் கண்முன்னே பெருவெள்ளத்தில் 

அடித்துச் செலப்படுகின்றன. 

கட்டடங்கள் மண்ணில் புதையுண்டு மறைகின்றன. இன்று நாம் படைக்க முயலும் வரலாறு நம் கண்முன்னாலேயே காணாமல் போகும் போது, பழைய வரலாறுகளை மட்டும் எங்கே தேடுவது?

ஏடறிந்த வரலாறு ஒரு இரண்டாயிரம் ஆண்டுகள் என்று எடுத்துக் கொண்டால்கூட, இந்தக் காலகட்டத்தில் எத்தனைப் பேரிடர்களை வரலாறு சந்தித்திருக்கும்? இத்தனையையும் தாண்டி இன்னமும் வரலாறு பேசப்படுகிறது என்றால் அதற்கு பேரிடர்களை வென்று, எஞ்சியிருந்த ஓலைச்சுவடிகளும் கல்வெட்டுகளும் சிலைகளும் செப்பேடுகளும்தான் அடிப்படை.
 
இடையில், தமிழ் இலக்கியங்களை ஓரங்கட்டி, புராணப் புரட்டுகளும், ஜோதிடமும் ஜாதகமும், சாஸ்திரங்களும் பஜனைப் பாடல்களும் 'அறிவு'க்கான அடையாளமாய் மாறிப்போய், அதைக்கூட பாமரன் படிக்கக் கூடாது என காதில் ஈயம் காய்ச்சி ஊற்றப்பட்ட காலத்தில்தான் நாம் தற்குறிகளாய் ஆக்கப்பட்டோம்.
 
நமது பாட்டன் முப்பாட்டன்களுக்கு கா படி அரை படி, மரக்கா மூட்டை, காலேரிக்கா, அரைரிக்காவைத் தவிர வேறதுவும் தெரிந்திருக்கவில்லை. 

'எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன்' என்று ஒரு பக்கம் பாடிக்கொண்டே, அந்த இறைவனை மட்டும் கெட்டியாய்ப் பிடித்துக் கொண்டு, எழுத்தை நாம் கோட்டை விட்டோம். இது ஒரு வரலாற்றுத் துயரம்.
 
வெள்ளைக்காரன் நுழைந்த பிறகு வரலாற்றின் கதவுகள் திறக்கப்பட்டன. உ.வே.சா வும் சுவடிகளைத் தேடி ஓடினான். பரண்களிலும் எரவானங்களிலும் உறங்கிய ஓலைச்சுவடிகள் உயிர் பெற்றன. புதையுண்ட பானைகளும் ஓடுகளும் மேலெழுந்து வந்தன.
 
கல்வெட்டுகளும் செப்பேடுகளும், சிற்பங்களும் சிலைகளும், பானைகளும் ஓடுகளும் பேசத் தொடங்கின. தமிழனின் வரலாறு மீண்டெழுந்து நடை பழகியது. தொன்மை வாய்ந்த தமிழனின் சங்ககால வாழ்வியல் இலக்கியங்களையும், அதன் செழுமையையும் கண்டு வியந்து நின்றோம்.

***

ஆனைமுத்து தேடி எடுத்த இட ஒதுக்கீடு வரலாறு!

வெள்ளைக்காரனுக்குச் சேவகம் செய்ய, படித்தவன் தேவைப்பட்ட போது, படித்த புரோகிதக் கூட்டம் அங்கே படையெடுக்க, எஞ்சியதற்கும் ஆட்கள் தேவைப்பட்ட போதுதான் 'மெக்காலே'வால் படிப்பின் வாசம் 1835 இல் நம்மையும் தொட்டது. அது அவனுக்கானத் தேவை என்றாலும், அதுவே உரிமை மறுக்கப்பட்ட மக்களுக்கும் கல்வி கற்கும் வாய்ப்பை வழங்கியது..
 
ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில், அரசுப் பதவிகளில் பார்ப்பனர்களே ஆதிக்கம் செலுத்தி வந்தனர். 

மைசூர் சமஸ்தானத்திலும் இதுதான் நிலைமை. 

இன்று மட்டும் என்ன வாழுது என்று நீங்கள் கேட்பது புரிகிறது. இது குறித்து பிறகு பார்ப்போம். 

மராட்டியத்தைச் சேர்ந்த மகாத்மா ஜோதிராவ் புலேதான் இந்தியாவில் 1873 இல் "சத்ய சோதக் சமாஜம்" என்ற அமைப்பைத் தொடங்கி சூத்திரர்கள், ஆதி சூத்திரர்கள் உள்ளிட்ட ஒடுக்கப்பபட மக்களுக்காகப் போராட  முன்வந்த முதல் தலைவர். 

அப்பொழுதெல்லாம், SC/ST/OBC பட்டியல் எல்லாம் கிடையாது. சூத்திரர், ஆதி சூத்திரர் என இரு பகுப்புகள் மட்டுமே.

 
அரசுப் பதவிகளில் இந்தியர்களை அமர்த்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கை 1880 களில் இராஜாராம் மோகன் ராய் போன்றத் தலைவர்களால் முன்னெக்கப்பட்ட பிறகு, அதனால் பலனடைந்தவர்கள் பார்ப்பனர்களும், சில உயர்சாதியினரும் மட்டுமே.
 
தங்களுக்கும் அரசுப் பதவிகளில் பங்கு வேண்டும் என 

மைசூர் சமஸ்தானத்தில் பார்ப்பனரல்லாதோரின் கோரிக்கை வலுப்பெற்று, 1894-95 லேயே அதற்கான ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டாலும், பார்ப்பனர்களின் சூழ்ச்சியால் அது தடைபட்டு, 1921 இல்தான் நடைமுறைக்கு வந்தது.
 
மகாராஷ்டிரம், கோல்காபூர் சமஸ்தான அரசர் சாகு மகாராசாதான் தன்னுடைய சமஸ்தான வேலைகளில், முதன் முதலாக இந்தியாவில் வகுப்புவாரி இட ஒதுக்கீட்டை 1902 இல் நடைமுறைப்படுத்தினார்.
 
அரசு வேலைகளில் எல்லாச் சாதியினரரையும் சேர்க்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கை சென்னை மாகாணத்தில் 1850 களிலேயே முன்வைக்கப்பட்டது. அதன் பிறகு இந்தக் கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி பல்வேறு சங்கங்கள், இயக்கங்கள் தோன்றி வலியுறுத்தி வந்தன. தென் இந்திய நல உரிமைச் சங்கம் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய பிறகு, முதன்முதலாக சென்னை மாகாண அரசாங்க வேலைகளில் எல்லா வகுப்பினருக்கும் இட ஒதுக்கீடு தந்து 1921, 1922, 1924 ஆகிய ஆண்டுகளில் ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டாலும், அதே பார்ப்பனர்களின் சூழ்ச்சியால் 1927 இல்தான் அது நடைமுறைக்கு வந்தது.
 
தொடர்ந்து இட ஒதுக்கீடு நடைமுறையில் இருந்ததால், பார்ப்பனர்களின் ஆதிக்கம் பெரிய அளவுக்கு சரிந்தாலும் நாயர், மேனன், ஷெட்டி, லிங்காயத்து, கம்மாரெட்டி, தொண்டை மண்டல முதலியார், கார்காத்த வேளாளர், கருணீகர் முதலான முன்னேறிய சாதியினரே அரசுப் பதவிகளில் ஆதிக்கம் செலுத்தினர்.

இதனால், பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு அநீதி இழைக்கப்படுவதைக் கண்ட பெரியார், 1944 இல் லக்னோவில் நடைபெற்ற பிற்படுத்தப்பட்டோர் தாழ்த்தப்பட்டோர் மாநாட்டில், விகிதாச்சார வகுப்புரிமை வேண்டும் என்று கோரியதோடு, பிற்படுத்தப்பட்டோருக்குத் தனி ஒதுக்கீடு பெறுவதில் தீவரம் காட்டினார்.
 
இதை ஏற்று, 24.03.1947 இல் பிற்பட்ட வகுப்பினருக்கு ஓமாந்தூர் இராமசாமி ரெட்டியார் தலைமையிலான சென்னை மாகாண அரசு தனி இட ஒதுக்கீடு. வழங்கியது. 

மத்திய அரசுப் பணிகளில் மாகாண எல்லைக்குள் இஸ்லாமியர், கிருஸ்தவர் உள்ளிட்ட 

சிறுபான்மையினர் மற்றும் ஆதிதிராவிடர்களுக்கு 1935 முதல் இட ஒதுக்கீடு நடைமுறையில் இருந்தது. 

ஆனால், இந்திய விடுதலைக்குப் பிறகு இட ஒதுக்கீடு தொடர்ந்ததா? என்னவானது? அடுத்து பார்ப்போம்.

 
புலேவையும் பெரியாரையும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கானத் தலைவர்களாக ஒரு சிலர் சித்தரிக்க முயல்கின்றனர். ஆனால் இருவரும் இரு பிரிவு மக்களுக்குமானத் தலைவர்கள் என்பதை அவர்களின் போராட்ட வரலாறு நமக்கு உணர்த்துகிறது. 

தொடரும்
 
ஊரான்
 

நூல் ஆதாரம்: மண்டல் குழு பரிந்துரை, மக்கள் நாயக் உரிமைப் போர்! வகுப்புரிமை வரலாறு - வே.ஆனைமுத்து

தொடர்புடைய பதிவுகள்

ஆனைமுத்து எனும் அப்பழுக்கற்றப் போராளி!

இட ஒதுக்கீடு சிக்கல்களுக்கு வழிகாட்டும் தலைவன்!