ருசிய எழுத்தாளர் லேவ் தல்ஸ்தோய் (Leo Tolstoy) அவர்களின், “சிறுகதைகளும் குறுநாவல்களும்”
இரண்டாவது கதை “குடும்ப மகிழ்ச்சி”குறுநாவல்
நாட்டுப்புறத்தில் வாழும் ஒரு 36 வயது ஆணுக்கும், ஒரு 17 வயது பருவப் பெண்ணுக்கும் இடையில் உருவாகும் காதல், பிறகு திருமணம், இரு குழந்தைகள், இடையில் நகர்புற மேட்டுக்குடி மக்களோடு பழகும் போது அந்தப் பெண்ணுக்கு வேறு ஒரு இளைஞன் மீதான ஈர்ப்பு, காதல் தடம் மாறுகிறதோ என்கிற தடுமாற்றம், இறுதியில் காதலோடு கலந்த கடந்த கால வாழ்க்கை முடிவுற்று, தனது கணவன் குழந்தைகள் மீதான பாச உணர்ச்சியோடு அவள் தொடரும் புதிய வாழ்க்கையைச் சித்தரிக்கிறது இக்குறு நாவல்.
இருவருக்கும் இடையிலான மன உணர்வுகளையும், அவர்கள் வாழும் புறச்சூழலின் இயற்கைக் காட்சிகளையும் வாசிக்கும் போது, நம் மனதும் அவற்றோடு சேர்ந்தே பயணிக்கிறது.
“அவர் விவரிக்க முடியாத குதூகல உணர்ச்சியில் இருக்கிறார் என்பதை நான் தெரிந்து கொண்டேன். அதை நாங்கள் “கட்டுக்கடங்காத பரவசம்” என்று கூறினோம். அவரிடம் அந்த உணர்ச்சியை நான் மிகவும் ரசித்தேன். பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து தப்பியோடி வந்த சிறுவனைப் போல அவர் இருந்தார். அவர் உடலில் ஆனந்தம், மகிழ்ச்சி சிறுபிள்ளைத்தனமான சுறுசுறுப்பு தளும்பி நின்றது”
என்று தன்னை சந்திக்க வந்த காதலனைப் பற்றி காதலி விவரிக்கிறார். இந்த நாவலே அவள் கதை சொல்வது போலத்தான் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
"கதிரவன் அப்பொழுதுதான் உதித்திருந்தது. எலுமிச்சை மரங்களின் மஞ்சள் நிறக் கிளைகளின் வழியாகத் தன் ஒளியை சிதறிக் கொண்டிருந்தது. பாதை முழுவதும் உதிர்ந்த இலைகள் கிடந்தன. காட்டுச் செர்ரி புதர்களின் சுருக்கம் விழுந்த பழங்கள் கிளைகளில் நெருப்புப் போலச் சிவப்பு நிறத்தில் தோற்றமளித்தன. அந்தக் கிளைகளில் எஞ்சி நின்ற ஒரு சில இலைகள் மூடு பணியால் உருக் குலைக்கப்பட்டு வளைந்திருந்தன. பூக்கள் துவண்டு போய்க் கறுப்பு நிறத்தில் இருந்தன. வெளிறித் தோன்றிய பசும் புல்வெளியிலும் வீட்டுக்குப் பக்கத்தில் காலடிகள் பட்டுச் சிதைந்திருந்த புல் தரையிலும் மூடுபனின் வெள்ளி முதல் தடவையாக பூத்திருந்தது. வானம் தெளிவாக, குளிர்ச்சியாக இருந்தது, அதில் ஒரு மேகம் கூட இல்லை; அங்கே அது இருக்கவும் முடியாது"
என்று விவரிக்கிறார் ஒரு காலைப் பொழுதை.
இவர்கள் இருவரின் குடும்பங்களும் விவசாய வேலைகளுக்கு பண்ணை ஆட்களையும், வீட்டு வேலைகளுக்குப் பணியாட்களையும் வைத்துக் கொள்கிற அளவுக்கு வசதி படைத்த குடும்பங்கள். அந்த ஆண், அந்தப் பெண்ணின் தந்தைக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர் என்பதனால் அந்தப் பெண்ணின் வீட்டிற்கு அவர் வந்து போகும் பொழுது இருவருக்கும் இடையில் காதல் மலர்கிறது.
இருவரும் திருமணம் செய்து கொள்கின்றனர். ஒரு குழந்தையும் பிறந்து விடுகிறது. ஆனால், வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் இவர்களுக்கிடையிலான காதல் மெல்ல மெல்ல குறையத் தொடங்குகிறது.
"உயர்ந்த வட்டாரங்களோடு அதிகமாக ஒன்றிவிடக்கூடாது. அப்படி ஒன்றிவிட்டால் நமக்குக் கடன் ஏற்படும்"
நகர்ப்புற மேட்டுக்குடி மக்களோடு பழகும் பொழுது அந்நிய நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு இளைஞன் மீது, குழந்தைக்குக் தாயான பிறகும் இந்தப் பெண்ணுக்கு ஈர்ப்பு ஏற்பட்டுத் தடுமாறுகிறாள்.
"இந்த அந்நியர், .... எவ்வளவு பரபரப்பையும் உணர்ச்சியும் என்னிடம் எழுப்பி விட்டார்! அந்தத் தடிப்பான, அழகான உதடுகளின் முத்தங்களுக்காக, அழகான நரம்புகளும், விரல்களில் மோதிரங்களும் அணி செய்த அந்தக் கரங்களின் அணைப்புக்காக என்னிடம் தடுக்க முடியாத ஆசை கிளர்ந்தெழுந்தது. விலக்கப்பட்ட ஆனந்தம் என்ற சேற்றுக் குழி திடீரென்று எனக்கு முன்னால் வாயைப் பிளந்து 'இங்கே வா' என்று என்னை அழைத்தது. அந்தச் சேற்றுக் குழிக்குள் தலை குப்புற விழுவதற்கு நான் எவ்வளவு துடித்தேன்"
கணவன் மனைவிக்கு இடையில் ஏற்படும் சிறு சிறு கருத்து முரண்கள்கூட புதிய சூழலில், புதிய பழக்க வழக்கங்களால், எவர் ஒருவரும் தடம் மாற வாய்ப்புகள் உண்டு என்பதை உணர்த்துகிறது இந்நாவல்.
பாலியல் உறவில் ஏற்படும் சிக்கல்களாலோ அல்லது பொருளாதாரப் பிரச்சனைகளால் ஏற்படும் முரண்பாடுகளாலோ, கணவன் மனைவிக்கு இடையிலான உறவில் விரிசல் ஏற்பட்டு, அவர்களுக்கிடையிலான பாசம் குறைந்து மறைந்து வெறுப்பும் பகைமையும் மேலோங்கி விடுகிறது.
இத்தகைய நிலையில்தான், புற உலகில் அவர்கள் பழகும் வேறு சிலரோடு நேசம் ஏற்பட்டு, அதுவே காதலாக மலர்ந்து,
தடம் மாறவும் வழி வகுக்கிறது. இதற்கான காரணங்களைப் பரிசீலித்தால் மட்டுமே கணவன் மனைவிக்கு இடையில் ஏற்படும் பிணக்குகளைக் களைய முடியும் என்பதைத்தான் இந்த நாவல் உணர்த்துவதாக நான் புரிந்து கொள்கிறேன்.
தொடரும்
ஊரான்
தொடர்புடைய பதிவுகள்
