பரபரப்பான காலை நேரம். வேலூர் செல்வதற்காகப் பயணிகளின் பெருங்கூட்டம், வரும் பேருந்துகளை வலப்பக்கமாக எட்டி எட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. சுற்றிச் செல்லும் பேருந்து என்றால் சற்றே தயங்கி நிற்பதும், 'பைபாஸ் ரைடர்' என்றால் தாவி ஏறுவதும் இன்று வழக்கமாகிப் போனது.
நிறுத்தத்திற்குப் பின்பக்கம் வாழைப்பழ வியாபாரி, தலை வாழை இலையைத் தனியாகவும், அதன் அடிப்பாகத்தைத் தனியாகவும், மிச்சத்தைக் கழிவாகவும் தனித்தனியே நறுக்க, அவரது மகனோ கழிவுகளை ஓரமாக வீச, மற்றவைகளைத் தனித்தனியே நேர்த்தியாக அடுக்கி வைத்தான்.
பூவன், கற்பூரவள்ளி என கனியா சில வாழைத்தார்களை ஓரமாக அடுக்க, பாதி கனிந்தும் கனியாமல் இருந்த வாழைத்தார்களை
தனித் தனி சீப்புகளாக அரிந்து அடுக்கி வைத்தார் வியாபாரி. குலையின் நுனியில் இருந்த கடைசிச் சீப்புகளில் நசுங்கி, நைந்து போன சில காய்களைக் கத்தரித்து இலைக் கழிவுகள் இருந்த இடத்தில் வீசி எறிந்தார்.
வாழை இலை மற்றும் பழங்களோடு தேங்காய்களையும், எலுமிச்சம் பழங்களையும் அவர் விற்பது உண்டு. வழக்கமான வாடிக்கையாளர்கள் இருசக்கர வாகனங்களில் வருவதும் போவதுமாக இருப்பதால் பேருந்துக்காகக் காத்திருக்கும் பயணிகள் ஓரிடத்தில் நிற்காமல் இப்படியும் அப்படியும் நகர்ந்து கொண்டுதான் இருக்க வேண்டும். போதாக்குறைக்கு கழிவு இலைகளையும், நைந்து போன வாழைக் காய்களையும் தின்பதற்குத் தேடி வரும் கோமாதாக்களின் ஊடுருவல் வேறு.
வந்தோமா தின்றோமா சென்றோமா என்றில்லாமல் கண்ட இடத்தில் கிடைத்ததை எல்லாம் தின்பதால் உண்டாகும் கழிசலை அங்கே கழிந்துவிட்டு, கொஞ்சம் கோமியத்தையும் இறைத்துவிட்டு, அடுத்தக் கடை நோக்கிப் பயணிப்பது கோமாதாக்களின் வாடிக்கை. மூட்டை முடிச்சுகளோடு வந்திறங்கும் பயணிகளை வளைத்துப் போட வட்டமிடும் ஆட்டோ ஓட்டுநர்கள் மறு பக்கம்.
வாழைப்பழ வியாபாரியின் உழைப்பு என்னை எப்பொழுதும் ஈர்ப்பதனால், அந்த அழகைப் பார்க்காமல் இருக்க முடியாது. அப்படித்தான் வேலூர் செல்வதற்காக, இன்று காலை பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு அவரைப் பார்த்தவாறு சென்றபோது, சடார் என ஒருவர் என்னைப் பின்பக்கமாக இழுத்தார். அதற்குள் எனது முதுகு பக்கம் ஏதோ முட்டிவிட்டது.
திரும்பிப் பார்த்தேன், வளைந்த கொம்புகளுடன் கருத்த ஒரு கோமாதா அவ்விடத்தில் கிடைத்ததைக் கவ்விக்கொண்டு அடுத்த இடம் நோக்கி நகரத் தொடங்கியது. நல்லவேளை கோமாதாவின் இரண்டு கொம்புகளும் வளைந்து இருந்ததால், நின்று கொண்டிருந்த பயணி என்னை சடாரென இழுத்ததால் பெரும் முட்டலில் இருந்து இன்று நான் தப்பினேன். இல்லையென்றால் நான் காட்சிப் பொருளாகி, அது ஊடகச் செய்தியாகப் பரவி இருக்கும்.
சாலைகளில் சுற்றித் திரிந்து, பொது மக்களின் உயிருக்கு உலை வைக்கும் இத்தகையத் கோமாதாக்களை நொந்து கொள்வதா அல்லது கோமாதாக்களைக் கட்டவிழ்த்து விடும் மாட்டுக்காரர்கள் மீது கோபப்படுவதா அல்லது மாடுகள் சாலையில் திரிவதால் பொதுமக்களுக்கு இடையூறு என்பதை தெரிந்தும் வாளாவிருக்கும் நகராட்சி நிர்வாகிகளைச் சாடுவதா அல்லது மிச்சம் மீதிக் கழிவுகளைச் சாலை ஓரங்களில் வீசும் வியாபாரிகளை நொந்து கொள்வதா அல்லது 'இதெல்லாம் இப்படித்தான் இருக்கும், நீதான் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்' என்று என்னை நானே எச்சரித்துக் கொள்வதா என்று கேட்டால், 'நீதான் கவனமாக இருக்க வேண்டும்' என்றுதான் நமக்கு உபதேசங்கள் வரும்.
இந்த ஆபத்துகளை எல்லாம் உணர்ந்து, 03.02.2021 அன்று, முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர் வாலாஜா ஜெ.அசேன் அவர்கள் தலைமையில், வாலாஜாவில்
தேவை கருதி அன்றைய கோரிக்கையை மீண்டும் இங்கே நினைவுபடுத்துகிறேன்.
"சாலையின் நடுவே ஒருவன் சண்டித்தனம் செய்தால், பொதுமக்களுக்கு தொல்லை கொடுத்ததாக அவன் மீது "இந்திய தண்டனைச் சட்டம்", பிரிவு 289 ன் கீழ் வழக்குத் தொடுப்பது போல, மாடுகளைச் சாலைகளில் திரிய விடும் உரிமையாளர் மீதும், மேற்கண்ட பிரிவில் வழக்குத் தொடுக்க முடியும். தெரிந்தோ, கவனக் குறைவாகவோ மனித உயிருக்கு ஆபத்தை ஏற்படுத்துதல், கொடுங்காயம் உண்டாக்குதல் ஆகிய குற்றங்களுக்காக உரிமையாளரை ஆறுமாதம் சிறை வைக்கவும், ரூ.1000 தண்டம் விதிக்கவும் சட்டம் வழிவகை செய்கிறது. மேலும் மாடுகளால் ஏற்படுத்தப்பட்டக் காயம் மற்றும் சேதத்திற்கு உரிமையாளர் இழப்பீடும் வழங்க வேண்டும்.
உணவுக்காகத்தானே மாடுகளை வெளியே அவிழ்த்து விடுகின்றனர். அப்படியானால் அவர்கள் மாடுகளுக்குப் போதிய அளவு உணவு வழங்கவில்லை என்ற குற்றத்திற்காக "விலங்குகள் வதைத் தடுப்புச் சட்டம் 1960", 11 (I) (j) (h) ஆகிய பிரிவுகளின் கீழ் உரிமையாளர் மீது வழக்குத் தொடுக்க முடியும்.
நெகிழி உள்ளிட்டக் கண்ட கழிவுகளைத் தின்று நோய்க்கு ஆட்படும் பசுக்கள் கொடுக்கும் பாலை பொதுமக்களுக்கு விற்பனை செய்வதால் அதன்மூலம் பிறருக்கு நோய் உண்டாவதற்கும் உரிமையாளர்கள் காரணமாக இருப்பதால் "கால்நடைகள் அத்துமீறல் (தமிழ்நாடு) திருத்தச் சட்டம் 1857" ன்படி, கால்நடைகளைக் கைப்பற்றுவதோடு, உரிமையாளர்களைக் கைது செய்யவும் சட்டம் வழிவகை செய்கிறது.
"நகரப்பகுதிகளில் விலங்குகள் மற்றும் பறவைகள் (கட்டுப்படுத்துதல் & ஒழுங்குபடுத்துதல்) தமிழ் நாடு சட்டம் 1997" ன் படி விலங்குகளை வெளியே விடக்கூடாது.
மாடுகள் உள்ளிட்ட விலங்குகளைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு ஏராளமான சட்டங்கள் உள்ளன. பல்வேறு உயர் நீதிமன்றங்களும் மற்றும் உச்ச நீதிமன்றமும் மாடுகள் உள்ளிட்ட விலங்குகளைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு ஏராளமானத் தீர்ப்புகளை வழங்கி உள்ளன.
சாலைகளில் சுற்றித் திரியும் விலங்குகளைக் கட்டுப்படுத்த தவறும் அதிகாரிகள், பணியில் அலட்சியம் காட்டியதாகக் கூறி, விலங்குகளால் ஏற்பட்ட சேதாரம் மற்றும் காயங்களுக்கு அவர்களைப் பொறுப்பாக்கி இழப்பீடு கோரி அவர்கள் மீது உரிமையியல் வழக்குத் தொடுக்க முடியும்.
சாட்டைகள் எடுக்கப்படாத வரை சண்டித்தனங்களுக்கு முடிவேது?"
ஊரான்
தொடர்புடைய பதிவு
