திருவண்ணாமலை மண் சரிவு: கலிகாலம் எனும் மாய்மால மயக்கம்! - 2

திருவண்ணாமலையில் காடுகளையும், மலைகளையும் ஆக்கிரமித்து வீடுகள் கட்டப்பட்டது ஸ்டாலின் ஆட்சி காலத்தில் மட்டுமா? 

இதற்கு முன்பு எடப்பாடி, ஜெயலலிதா, கலைஞர், அண்ணாதுரை, காமராசர், ராஜாஜி, நீதிக்கட்சி, வெள்ளைக்காரன், முகலாயர்கள் ஆட்சிக் காலங்களில் திருவண்ணாமலையில் காடுகள் ஆக்கிரமிக்கப்படவில்லையா? வரலாற்றைப் புரட்டாமல் இதற்கு விடை காண முடியாது.

திருவண்ணாமலை ஒன்றும் சங்ககால நகரம் அல்லவே? தொண்டை மண்டலத்தைச் சார்ந்த நரிநாட்டில், நவிர மலையைத் தலைமையிடமாகக் கொண்டு நன்னன் ஆண்டதாக பத்துப்பாட்டில் ஒன்றான மலைபடுகடாம் எனும் பொ.ஊ இரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்த சங்க இலக்கியம் பேசுகிறது.‌ இந்த நவிர மலை கடலாடி பருவதமலையா அல்லது எமது மட்டவெட்டு கிராம மலையா அல்லது செங்கம் ஜவ்வாது மலையா என்கிற ஆய்வுகள் ஒரு புறம் இருக்க, அது திருவண்ணாமலை அல்ல என்பது மட்டும் உறுதி.
 

சங்ககாலத்தில் இல்லாத கோவில்கள், பக்தி இயக்கம் பரவிய போது பல்லவர் ஆட்சிக் (பொ.ஊ: 7 ஆம் நூற்றாண்டு) காலத்தில்தான் தமிழ்நாட்டில் தோன்றத் தொடங்கின. அதைத் தொடர்ந்து சோழர்கள், பாண்டியர்கள், ஹோய்சாளர்கள், விஜயநகரப் பேரரசு காலத்தில் நாயக்கர்கள், சம்புவராயர்கள், முகலாயர்கள், மராட்டியர்கள், ஆற்காடு நவாப், ஆங்கிலேயர்கள் எனப் பலரும் திருவண்ணாமலையை உள்ளடக்கிய தொண்டை மண்டலத்தில்
ஆட்சி புரிந்துள்ளனர். 

பொ.ஊ: 9 ஆம் நூற்றாண்டில்தான் 

திருவண்ணாமலையில் சிவனுக்கும் கோவில் அமைத்து சிவனை அருணாசலேஸ்வரனாக்கி உள்ளனர். பக்தி இயக்க காலத்தில் தேவாரம், திருவாசகம் என பாடிக் குவித்தனர்.
 
யார் பெரியவன் என்பதில் பிரம்மனுக்கும் திருமாலுக்கும் எழுந்த சர்ச்சையில், சிவனின் அடியைக் காணப் புறப்பட்ட திருமால் வராகனாக பூமியைப் பல ஆண்டுகள் குடைந்தும் அடியைத் காணமுடியாமல் திரும்பி வர, பிரம்மனோ முடியைக்கான வான் நோக்கிச் செல்ல, சிவனின் தலையிலிருந்து விழுந்த தாழம்பூவைக் கொண்டு, தான் சிவனின் முடியைக் கண்டதாக பிரம்மா சொல்ல, இருவரின் சர்ச்சைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து, அந்தச் சிவனையே அண்ணாமலையாக்கி அரோகரா என்றனர்.

***

புயலைச் சமாளிக்கப் போதுமான முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை என முதல்வரைக் கேள்விக் கணைகளால் தொடுக்கும் எவர் ஒருவருக்கும், நெருப்புப் பிழம்பாய்த் தோன்றிய எல்லாம் வல்ல தென்னானுடைய சிவன் இந்த மண்சரிவை ஏன் வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் என்று மட்டும் கேட்கத் தோன்றுவதில்லை.

கல்லைக்கூட பொன்னாக்கும் வித்தை கற்ற கற்குவாரி கழுகளின் பார்வை பட்டால், ஒரே இரவில் அண்ணாமலையையே அதோகதியாக்கி விடுவார்கள். என்ன, கிரிவலத்தில் கொட்டும் காசே போதும் என்று கழுகுகள் கருதுவதால் இப்போதைக்கு அமைதி காக்கின்றன.

கவுத்தி வேடியப்பன் மலைகளைக் குடைந்து கனிம வளங்களைக் கொள்ளையடிக்க அதானிகள் காத்துக் கொண்டுள்ளனர். அதற்கான எட்டு வழிச் சாலையும் தயாராகிவிட்டால் அருகில் உள்ள அண்ணாமலையின் அடியைத்தொட வராகனைப் போல திக்குமுக்காடாமல் 'டனல் போரிங் மெஷினால்' (TBM) ஒரு நொடியில் அண்ணாமலையையே பனாலாக்கி விடுவார்கள்.

கிருத யுகத்தில் நெருப்பு மலையாகவும், திரேதா யுகத்தில் மாணிக்க மலையாகவும், துவாபர யுகத்தில் தங்க மலையாகவும் இருந்ததாகவும், தற்போது கலியுகத்தில் அது கல் மலையாக இருப்பதாகவும், 260 கோடி ஆண்டுகள் பழமையான மலையை, சிவன் கதையோடு கோர்த்துக் கொண்டார்கள். நெருப்பு மலையாக இருந்த போது யாரும் நெருங்கி இருக்க மாட்டார்கள். சரி. அதன் பிறகு மாணிக்க மலையாக, தங்க மலையாக இருந்த பொழுது யாரும் வெட்டி எடுத்துச் செல்லவில்லையா? எப்படி கல் மலையாக இன்றும் அப்படியே நிற்கிறது என்று நமக்கும் கேட்கத்தான் தோன்றுகிறது.

ஏதாவது தப்பா நடந்தா "கலி முத்திப் போச்சு" என்கிறார்கள். கலிகாலம் என்றாலே கெட்ட காலம் என்றுதான் மக்கள் புரிந்து வைத்துள்ளனர். அப்படித்தான் புராணங்கள் சொல்கின்றன. கலிகாலம் தொடங்கி இன்றுவரை 5125 ஆண்டுகள் ஆச்சாம். கலிகாலம் முடிய இன்னும் 4 26 875 ஆண்டுகள் ஆகுமாம். என்ன பெரு மூச்சு வருதா? எப்ப கலி முடியறது? எப்ப நமக்கெல்லாம் பொற்காலம் பொறக்கறது? 

பாருங்க, கலியுகம் தொடங்கிய பிறகு உருவான குப்தர் ஆட்சி (பொ.ஊ: 4-6 ஆம் நூற்றாண்டு) பொற்காலமின்றாங்க. 'லேடி', 'டாடி' ஆட்சிகூட பொற்கால ஆட்சினு சொல்றவங்களும் இருக்காங்களே? அப்ப கலிகாலம் மலை ஏறிப் போச்சானு நீங்க கேக்கிறது புரியுதுங்க. அது ஆள்றவங்களப் பொருத்து அமையுமுங்கோ!

***
ரமண மகரிஷி, விசிறி சாமியார், நித்தியானந்தா, மூக்குப் பொடி  என குடும்ப வாழ்வைத் தொடர இயலாதவர்கள் சாமியாராகி அண்ணாமலையில் அடைக்கலமானார்கள். 

1989 இல் திருவண்ணாமலை, மாவட்டத் தலைநகரமானதால் நகரம் விரிவடைய, அதே நேரத்தில் கிரிவலமும் பிரபலமாகி பலமடைந்தது. கிரிவலத்தைப் பிரபலப்படுத்தியதில் பெரும்பங்கு வகித்தவர்கள் வியாபாரிகளே. இருக்காதா பின்ன? கூட்டம் கூடினால் காசு கொட்டுமில்ல.
 
இது எங்களுக்கான சாமி என சொந்தம் கொண்டாடி இன்று ஆந்திரக்காரர்கள் அலை அலையாய் படை எடுத்து வருவதால் கூட்டம் அலைமோதுகிறது. உழைத்து உண்ண விரும்பாத சில சோம்பேறிகள் சாதுக்கள் என்ற போர்வையில் அருளாசி தருகிறேன் என்ற பெயரில் யாசித்துப் பிழைப்பு நடத்தும் தலமாகவும் இது இன்று மாறிப்போனது.
 
அண்மையில் காலமான மூக்குப்பொடி சாமியார், தங்களது ஹோட்டல்களுக்குள், கடைகளுக்குள் வரமாட்டாரா என்று காத்திருந்த வியாபாரிகளும் தங்களது வியாபாரம் பெருக இத்தகைய சாதுக்களை 'கப் அண்ட் சாசரில் ஃபில்டர் காபி' கொடுத்து வரவேற்று வளர்த்து விட்டனர். ஒரு முறை நான், ஒரு ஓட்டலில் காலை வேளையில் உணவருந்திக் கொண்டிருந்த பொழுது, திடீரென உள்ளே நுழைந்த இந்த மூக்குப்பொடியை ராஜமரியாதையோடு உபசரித்தார் கல்லாப் பெட்டியில் இருந்தவர். பொடியையும் இவரே வாங்கிக் கொடுத்தார் என்றால் பாருங்களேன்? முனிவர்தான் முற்றும் துறந்தவராச்சே, பொடி மட்டும் அவரிடம் எப்படி இருக்கும்? மூக்குப் பொடியின் தும்மல் பட்டாலே வியாபாரம் ஓஹோவென்று நடக்குமாம். அப்படி ஒரு நம்பிக்கை அங்கு விதைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
 
நிற்க, சாதுக்கள் போர்வையில் சமூக விரோதிகள் ஊடுருவி உள்ளதால் கிரிவலப் பக்தர்களைப் பாதுகாக்க சாதுக்களுக்கு அடையாள அட்டை வழங்கப் போகிறதாம் ஸ்டாலின் அரசு. பிச்சைக்காரர் மறுவாழ்வுத் திட்டம் போல, சாதுக்கள் மறுவாழ்வு திட்டம் ஒன்றைத்  தொடங்குவதை விடுத்து கணக்கெடுப்பதால் யாருக்கு என்ன பயன்? சமூக விரோதிகள் என சந்தேகத்திற்குரியோர் காவியிலிருந்து 'சிவில்' உடைக்கு மாறுவதைத் தவிர வேறு எதுவும் நடக்கப்போவதில்லை.
 
சும்மா கிடந்த மலை அடிவாரத்தில் ஒரு கோவிலைக் கட்டி, உச்சியிலே தீபத்தை ஏற்றி, அதற்கு ஒரு புராணப் புரட்யையும் உருவாக்கி, கிரிவலம் போனால் வாழ்க்கையில் எல்லா வளமும் கிட்டும் எனக் கதைகட்டி, பல்வேறு பிரச்சனைகளில் உழலும் அப்பாவி பக்தர்களை மலையை நோக்கி ஈர்க்க வைத்து, ஊரையே ஒரு வியாபார நகரமாக்கி, திருவண்ணாமலைக்குச் சென்றால் எதைச் செய்தாவது பிழைத்துக் கொள்ளலாம் என்று எண்ணி நகரை நோக்கி மக்கள் குடியேற, அதன் விளைவாக மலைகளிலும் கான்கிரீட் காடுகள் முளைக்கின்றன.
 
சுற்றுச் சூழலை நாசமாக்கும் இது போன்ற சட்டவிரோத குடியேற்றங்களுக்குத் தெரிந்தே இதுவரை அனுமதி வழங்கிய, தொடர்ந்து அனுமதி வழங்கும் அனைவருமே குற்றவாளிக் கூண்டில் ஏற்றப்பட வேண்டியவர்கள்தான். சம்பந்தப்பட்ட பேராசைக்கார மக்களும் குற்றவாளிக் கூண்டில் நிறுத்தப்பட வேண்டியவர்களே!

மலைகளில் கொட்டும் மழை நீர்

ஓடைகளில் உருண்டோடி, பின் ஓடைகள் ஒன்று கலந்து ஆறாய் பெருக்கெடுக்கும். என்றோ பெய்த கனமழையால் உருவான ஓடைகளின் தடங்கள் இன்றும் கூட எல்லா மலைகளிலும் செங்குத்து நீள்பள்ளங்களாய் எடுப்பாய் காட்சி தருகின்றன. 

ஓடைகளை மறித்தோ அல்லது ஓடைகளை ஒட்டியோ  வீடுகளைக் கட்டினால் அவை அடித்துச் செல்லப்படுவதை அந்த சிவனே நினைத்தாலும் தடுக்க முடியாது.

பிரம்மனோ பெருமாளோ, சிவனோ சக்தியோ இவர்கள் எல்லோரையும்விட தான்தான் பலசாலி என்பதை வருணன்தானே அடிக்கடி நிரூபித்துக் கொண்டிருக்கிறான். ஆற்றல்மிகு வருணனை அதாவது இயற்கையை வணங்கினால்கூட ஒரு வகையில் அது பொருள் உள்ளதாய் இருக்கும் போல.

அண்மையில் உச்சநீதிமன்றம் ஒரு தீர்ப்பில்  கூறியுள்ளபடி 

காடுகளையும் மலைகளையும் ஆறுகளையும் ஏரிகளையும் சாலைகளையும் இரயில் பாதைகளையும் ஆக்கிரமித்துக் கட்டப்பட்டுள்ள கோவில்களை அப்புறப்படுத்தாமல், திருவண்ணாமலை சோகங்களுக்கு முடிவேது? 

இறுதியாக ஒன்று, கலிகாலம் எனும் மாய்மால மயக்கம் தெளிந்தால்தான், சோகங்களின் வேர்களையாவது (root cause) தொட முடியும். 

முற்றும்

 
ஊரான்

தொடர்புடைய பதிவுகள்

திருவண்ணாமலை மண் சரிவு: கலிகாலத்தின் விளைவா? -1